رخسار

حروف معشوقه ی کلمه است
کلمه لحظه ی گریخته ی جاودانه ایست
که در میان دخمه تاریک غزل ها
عشق را به آتش میکشد….
و آنجا که
میان عشق و تر دامنی فاصله ای نیست
آخرین نیلوفر نیمه جان را
به آن درویش گل مولا تقدیم میکنی…
و آن قاب رنجور روی دیوار
مجنون رخسار،رخساره هاییست
که چشمان سحر انگیز و گیسوانشان
آدمی را
به یاد گندم زارهای باران خورده می اندازند…