از دروازه تمدن خارج شوم
در ناکجای زمان محو خواهم شد
و در تولدی دوباره
همراه پرستوهای مهاجر
به ارض موعود باز خواهم گشت
ملکوت انسان را
بر زمین و زمان فریادکنان
در خوشه انگورهای سرخ
نمایان خواهم ساخت
و در آنجا که
مایه ی گناه و تباهی بشریست
بر آستان جلال تو
در خاک مقدس جلجتای
دوباره زنده خواهم شد.
