تمام پنجزه های عالم را
به رویت میگشایم
تا نور مقدس چشمانت
لبخند پر مهرت
گرمی دستانت را حس کنم.
تو…فرشته بی بال خلقتی
نمای قدرت و ایثاری
همچون نوری در صحرای نومید زندگانی.
میان ضربه های سهمگین روزگار
زیر پرتوهای یخ بسته عشق
تو پاکترین فرشته ای.
مادر
صدایت همچون ناقوس معبدی
مرهمی است بر زخم های سوخته ام.
