بامداد رفت و
روز،در آغوش شب چشم گشود.
رود در بستر دریا آرمید
و آینه…
چین و چروک روزگار را نمایان ساخت
و در آن لحظه که نجابت کلمه
با زبان انسانی
به متروکه ای از هوس ها تبدیل گشت
واژه ای در میان غزل جان سپرد…
(مجموعه اشعار آنیتا آرزومانیان)
