هر از گاهی که
به غواصی
درون رویاهایم می‌روم
زیر فشار اقیانوس
روح لبریز از
رویاهای نمک شور شده
اشک های در حال غرق شدن را
در ژرفای حسرت ها
میان زخم های زرد رنگ
پرالتهاب بر تن میکنم
ترشح غم
بر تک تک سلول های تنم
وفادارانه در انتظار ابدیتیست
تا بتواند با کلمات سرخ شده
حکایت ها رقم زند
و مسیری دیگر را بپیماید
و آنجاست که
قطار زندگی
چشم انتظار
ریل های خالی نخواهد بود.
