درزمانه ی بی نام قرنها دیدم بی وفای خویش را
شکستم سکوت واژه ها و گرفتم شفای خویش را
جای پایش در محراب آسمان گشته گلباران
در این غربت قلبها می جویم ز او هوای خویش را

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *