گاه هوای دلم چنان ابریست
که اشکهایم بارانی اسیدیست
جان جهان بی قلب غرق اندوه
عمر کبوتران در بند اجباریست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *